Esat Pashë Toptani në delegacionin që i komunikoi shfronësimin sulltan Abdylhamidit II

Më 27 prill 1909, pas dështimit të kundërrevolucionit që organizuan përkrahësit e sulltanit, Senati dhe Dhoma e Deputetëve zhvilloi një mbledhje të jashtzakonshme. Ato miratuan njëzëri fetvanë (vendimin) e Shehul Islamit, Mehmed Zijaeddin Efendiut që argumentonte nga pikëpamja fetare shfronësimin e Abdylhamidit II.

Sipas procesverbalit, ky vendim është marrë njëzëri nga 36 senatorë dhe 240 deputetë. Por për t`ia komunikuar sulltanit, nuk ishte e lehtë. Kjo për shkak të qëndrimit tepër të gjatë në fron (33 vite), duke krijuar paranojë tek shumë deputetë.

Në mbledhje e organizuar nga Komiteti Xhonturk, Esat Pasha është njëri nga ata pak vullnetarë që do të marri guximin për të shkuar tek sulltani për t`i komunikuar vendimin e shfronësimit. Kjo për disa arsye, ku më kryesoret janë: e para, pakënaqësia që ai kishte krijuar pas vrasjes së të vëllait, Gani beut, i cili më parë kishte shërbyer si truprojë i sulltanit; e dyta, se Esati kishte fituar një autoritet të padiskutueshëm në Perandorinë Osmane. Kjo pas vrasjes që Xhiu i Fajes (Haxhi Merlika) i kishte bërë djalit të kryeministrit, Halil Rifat Pashës në urën e Gallatës në Stamboll në vitin 1899, për të marrë gjakun e Gani Beut; e treta, sepse komandant i gardës së sulltanit ishte Tahir Pashë Kraja dhe një garnizon shqiptarësh, duke siguruar paprekshmërinë e Esatit.

Në këtë delegacion, përveç Esatit, merrnin pjesë edhe disa përfaqësues të kombësive të tjera, si: Ministri i Marinës Arif Hikmet Pasha turk, Emmanuel Carasso (Karasu) hebre, Aram Efendi armen dhe Kolonel Galip Beu (Pasiner).

Bashkëngjitur është një gravurë dhe një foto tepër e rrallë.