Kisha e “Marmiroit“, Orikum, Shek. XII-XIII

Kisha e "Marmiroit" gjendet mbi një kodrinë të Orikumit rreth dy orë nga Dukati. Kisha mendohet të jetë ndërtuar në shekullin XII-XIII dhe është kishë e stilit biznatin në formë kryqi të brendashkruar në një kube cilindrike. Kisha e "Marmiroit" përbëhet nga naosi në formë kryqi dhe narteksi, i cili është i rrënuar në anën perëndimore. Në apsidën e kishës gjendet një dritare e vogël. Kisha është ndërtuar me gurë të çrregullt dhe me copa tjegullash të vendosura ndërmjet tyre. Kisha ka qenë e pikturuar e gjitha, por nëpër mure kanë mbetur vetëm fragmente të afreskeve të dikurshëm. Nëpër pikturat murale të mbetura nuk mund të identifikohet shenjti të cilit i është kushtuar kisha. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture në vitin 1963. Në faqen e murit jugor përmbi portë gjenden skena "Lindja e Krishtit", prej së cilës ka shpëtuar vetëm figura e Josifit dhe një grua me një send në dorë. Në murin verior pranë portës gjendet figura e një shenjti[1].

Interesant është fakti se kjo kishë sot nuk e ruan emrin e shenjtit që i përket. Këtë e konstatoi studiuesi austriak Karl Paç, i cili e vizitoi kishën në vitin 1902. Profesori vjenez vuri re se ajo nuk ishte në gjendje të mirë dhe se kleri e kishte braktisur prej kohësh. Por më e çuditshme ishte fakti se vendasit e quanin kisha e Marmiroit, ndoshta “kisha e bardhë” që në latinisht (marmoreus) do të thotë i mermertë, d.m.th. i bardhë si mermeri, për shkak të ngjyrës së gurëve, me të cilët është ndërtuar ajo. Rrethanat e origjinës së këtij emri janë të paqarta. Ndërkohë, e dhëna më e vjetër që dëshmon ekzistencën e kishës së Marmiroit është diploma e perandorit bizantin Androniku II Paleolog, e cila i dhurohet peshkopatës së Kaninës në vitin 1307. Në këtë diplomë përmendet edhe toponimi Marmiro, pranë të cilit ndodhen edhe disa kripore[2]. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture[3] në vitin 1963

Kisha e "Marmiroit" gjendet mbi një kodrinë të Orikumit rreth dy orë nga Dukati. Kisha mendohet të jetë ndërtuar në shekullin XII-XIII dhe është kishë e stilit biznatin në formë kryqi të brendashkruar në një kube cilindrike. Kisha e "Marmiroit" përbëhet nga naosi në formë kryqi dhe narteksi, i cili është i rrënuar në anën perëndimore. Në apsidën e kishës gjendet një dritare e vogël. Kisha është ndërtuar me gurë të çrregullt dhe me copa tjegullash të vendosura ndërmjet tyre. Kisha ka qenë e pikturuar e gjitha, por nëpër mure kanë mbetur vetëm fragmente të afreskeve të dikurshëm. Nëpër pikturat murale të mbetura nuk mund të identifikohet shenjti të cilit i është kushtuar kisha. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture në vitin 1963. Në faqen e murit jugor përmbi portë gjenden skena "Lindja e Krishtit", prej së cilës ka shpëtuar vetëm figura e Josifit dhe një grua me një send në dorë. Në murin verior pranë portës gjendet figura e një shenjti[1].

Interesant është fakti se kjo kishë sot nuk e ruan emrin e shenjtit që i përket. Këtë e konstatoi studiuesi austriak Karl Paç, i cili e vizitoi kishën në vitin 1902. Profesori vjenez vuri re se ajo nuk ishte në gjendje të mirë dhe se kleri e kishte braktisur prej kohësh. Por më e çuditshme ishte fakti se vendasit e quanin kisha e Marmiroit, ndoshta “kisha e bardhë” që në latinisht (marmoreus) do të thotë i mermertë, d.m.th. i bardhë si mermeri, për shkak të ngjyrës së gurëve, me të cilët është ndërtuar ajo. Rrethanat e origjinës së këtij emri janë të paqarta. Ndërkohë, e dhëna më e vjetër që dëshmon ekzistencën e kishës së Marmiroit është diploma e perandorit bizantin Androniku II Paleolog, e cila i dhurohet peshkopatës së Kaninës në vitin 1307. Në këtë diplomë përmendet edhe toponimi Marmiro, pranë të cilit ndodhen edhe disa kripore[2]. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture[3] në vitin 1963

Kisha e "Marmiroit" gjendet mbi një kodrinë të Orikumit rreth dy orë nga Dukati. Kisha mendohet të jetë ndërtuar në shekullin XII-XIII dhe është kishë e stilit biznatin në formë kryqi të brendashkruar në një kube cilindrike. Kisha e "Marmiroit" përbëhet nga naosi në formë kryqi dhe narteksi, i cili është i rrënuar në anën perëndimore. Në apsidën e kishës gjendet një dritare e vogël. Kisha është ndërtuar me gurë të çrregullt dhe me copa tjegullash të vendosura ndërmjet tyre. Kisha ka qenë e pikturuar e gjitha, por nëpër mure kanë mbetur vetëm fragmente të afreskeve të dikurshëm. Nëpër pikturat murale të mbetura nuk mund të identifikohet shenjti të cilit i është kushtuar kisha. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture në vitin 1963. Në faqen e murit jugor përmbi portë gjenden skena "Lindja e Krishtit", prej së cilës ka shpëtuar vetëm figura e Josifit dhe një grua me një send në dorë. Në murin verior pranë portës gjendet figura e një shenjti[1].

Interesant është fakti se kjo kishë sot nuk e ruan emrin e shenjtit që i përket. Këtë e konstatoi studiuesi austriak Karl Paç, i cili e vizitoi kishën në vitin 1902. Profesori vjenez vuri re se ajo nuk ishte në gjendje të mirë dhe se kleri e kishte braktisur prej kohësh. Por më e çuditshme ishte fakti se vendasit e quanin kisha e Marmiroit, ndoshta “kisha e bardhë” që në latinisht (marmoreus) do të thotë i mermertë, d.m.th. i bardhë si mermeri, për shkak të ngjyrës së gurëve, me të cilët është ndërtuar ajo. Rrethanat e origjinës së këtij emri janë të paqarta. Ndërkohë, e dhëna më e vjetër që dëshmon ekzistencën e kishës së Marmiroit është diploma e perandorit bizantin Androniku II Paleolog, e cila i dhurohet peshkopatës së Kaninës në vitin 1307. Në këtë diplomë përmendet edhe toponimi Marmiro, pranë të cilit ndodhen edhe disa kripore[2]. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture[3] në vitin 1963

Kisha e "Marmiroit" gjendet mbi një kodrinë të Orikumit rreth dy orë nga Dukati. Kisha mendohet të jetë ndërtuar në shekullin XII-XIII dhe është kishë e stilit biznatin në formë kryqi të brendashkruar në një kube cilindrike. Kisha e "Marmiroit" përbëhet nga naosi në formë kryqi dhe narteksi, i cili është i rrënuar në anën perëndimore. Në apsidën e kishës gjendet një dritare e vogël. Kisha është ndërtuar me gurë të çrregullt dhe me copa tjegullash të vendosura ndërmjet tyre. Kisha ka qenë e pikturuar e gjitha, por nëpër mure kanë mbetur vetëm fragmente të afreskeve të dikurshëm. Nëpër pikturat murale të mbetura nuk mund të identifikohet shenjti të cilit i është kushtuar kisha. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture në vitin 1963. Në faqen e murit jugor përmbi portë gjenden skena "Lindja e Krishtit", prej së cilës ka shpëtuar vetëm figura e Josifit dhe një grua me një send në dorë. Në murin verior pranë portës gjendet figura e një shenjti[1].

Interesant është fakti se kjo kishë sot nuk e ruan emrin e shenjtit që i përket. Këtë e konstatoi studiuesi austriak Karl Paç, i cili e vizitoi kishën në vitin 1902. Profesori vjenez vuri re se ajo nuk ishte në gjendje të mirë dhe se kleri e kishte braktisur prej kohësh. Por më e çuditshme ishte fakti se vendasit e quanin kisha e Marmiroit, ndoshta “kisha e bardhë” që në latinisht (marmoreus) do të thotë i mermertë, d.m.th. i bardhë si mermeri, për shkak të ngjyrës së gurëve, me të cilët është ndërtuar ajo. Rrethanat e origjinës së këtij emri janë të paqarta. Ndërkohë, e dhëna më e vjetër që dëshmon ekzistencën e kishës së Marmiroit është diploma e perandorit bizantin Androniku II Paleolog, e cila i dhurohet peshkopatës së Kaninës në vitin 1307. Në këtë diplomë përmendet edhe toponimi Marmiro, pranë të cilit ndodhen edhe disa kripore[2]. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture[3] në vitin 1963

Kisha e "Marmiroit" gjendet mbi një kodrinë të Orikumit rreth dy orë nga Dukati. Kisha mendohet të jetë ndërtuar në shekullin XII-XIII dhe është kishë e stilit biznatin në formë kryqi të brendashkruar në një kube cilindrike. Kisha e "Marmiroit" përbëhet nga naosi në formë kryqi dhe narteksi, i cili është i rrënuar në anën perëndimore. Në apsidën e kishës gjendet një dritare e vogël. Kisha është ndërtuar me gurë të çrregullt dhe me copa tjegullash të vendosura ndërmjet tyre. Kisha ka qenë e pikturuar e gjitha, por nëpër mure kanë mbetur vetëm fragmente të afreskeve të dikurshëm. Nëpër pikturat murale të mbetura nuk mund të identifikohet shenjti të cilit i është kushtuar kisha. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture në vitin 1963. Në faqen e murit jugor përmbi portë gjenden skena "Lindja e Krishtit", prej së cilës ka shpëtuar vetëm figura e Josifit dhe një grua me një send në dorë. Në murin verior pranë portës gjendet figura e një shenjti[1].

Interesant është fakti se kjo kishë sot nuk e ruan emrin e shenjtit që i përket. Këtë e konstatoi studiuesi austriak Karl Paç, i cili e vizitoi kishën në vitin 1902. Profesori vjenez vuri re se ajo nuk ishte në gjendje të mirë dhe se kleri e kishte braktisur prej kohësh. Por më e çuditshme ishte fakti se vendasit e quanin kisha e Marmiroit, ndoshta “kisha e bardhë” që në latinisht (marmoreus) do të thotë i mermertë, d.m.th. i bardhë si mermeri, për shkak të ngjyrës së gurëve, me të cilët është ndërtuar ajo. Rrethanat e origjinës së këtij emri janë të paqarta. Ndërkohë, e dhëna më e vjetër që dëshmon ekzistencën e kishës së Marmiroit është diploma e perandorit bizantin Androniku II Paleolog, e cila i dhurohet peshkopatës së Kaninës në vitin 1307. Në këtë diplomë përmendet edhe toponimi Marmiro, pranë të cilit ndodhen edhe disa kripore[2]. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture[3] në vitin 1963

Kisha e "Marmiroit" gjendet mbi një kodrinë të Orikumit rreth dy orë nga Dukati. Kisha mendohet të jetë ndërtuar në shekullin XII-XIII dhe është kishë e stilit biznatin në formë kryqi të brendashkruar në një kube cilindrike. Kisha e "Marmiroit" përbëhet nga naosi në formë kryqi dhe narteksi, i cili është i rrënuar në anën perëndimore. Në apsidën e kishës gjendet një dritare e vogël. Kisha është ndërtuar me gurë të çrregullt dhe me copa tjegullash të vendosura ndërmjet tyre. Kisha ka qenë e pikturuar e gjitha, por nëpër mure kanë mbetur vetëm fragmente të afreskeve të dikurshëm. Nëpër pikturat murale të mbetura nuk mund të identifikohet shenjti të cilit i është kushtuar kisha. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture në vitin 1963. Në faqen e murit jugor përmbi portë gjenden skena "Lindja e Krishtit", prej së cilës ka shpëtuar vetëm figura e Josifit dhe një grua me një send në dorë. Në murin verior pranë portës gjendet figura e një shenjti[1].

Interesant është fakti se kjo kishë sot nuk e ruan emrin e shenjtit që i përket. Këtë e konstatoi studiuesi austriak Karl Paç, i cili e vizitoi kishën në vitin 1902. Profesori vjenez vuri re se ajo nuk ishte në gjendje të mirë dhe se kleri e kishte braktisur prej kohësh. Por më e çuditshme ishte fakti se vendasit e quanin kisha e Marmiroit, ndoshta “kisha e bardhë” që në latinisht (marmoreus) do të thotë i mermertë, d.m.th. i bardhë si mermeri, për shkak të ngjyrës së gurëve, me të cilët është ndërtuar ajo. Rrethanat e origjinës së këtij emri janë të paqarta. Ndërkohë, e dhëna më e vjetër që dëshmon ekzistencën e kishës së Marmiroit është diploma e perandorit bizantin Androniku II Paleolog, e cila i dhurohet peshkopatës së Kaninës në vitin 1307. Në këtë diplomë përmendet edhe toponimi Marmiro, pranë të cilit ndodhen edhe disa kripore[2]. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture[3] në vitin 1963

Kisha e "Marmiroit" gjendet mbi një kodrinë të Orikumit rreth dy orë nga Dukati. Kisha mendohet të jetë ndërtuar në shekullin XII-XIII dhe është kishë e stilit biznatin në formë kryqi të brendashkruar në një kube cilindrike. Kisha e "Marmiroit" përbëhet nga naosi në formë kryqi dhe narteksi, i cili është i rrënuar në anën perëndimore. Në apsidën e kishës gjendet një dritare e vogël. Kisha është ndërtuar me gurë të çrregullt dhe me copa tjegullash të vendosura ndërmjet tyre. Kisha ka qenë e pikturuar e gjitha, por nëpër mure kanë mbetur vetëm fragmente të afreskeve të dikurshëm. Nëpër pikturat murale të mbetura nuk mund të identifikohet shenjti të cilit i është kushtuar kisha. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture në vitin 1963. Në faqen e murit jugor përmbi portë gjenden skena "Lindja e Krishtit", prej së cilës ka shpëtuar vetëm figura e Josifit dhe një grua me një send në dorë. Në murin verior pranë portës gjendet figura e një shenjti[1].

Interesant është fakti se kjo kishë sot nuk e ruan emrin e shenjtit që i përket. Këtë e konstatoi studiuesi austriak Karl Paç, i cili e vizitoi kishën në vitin 1902. Profesori vjenez vuri re se ajo nuk ishte në gjendje të mirë dhe se kleri e kishte braktisur prej kohësh. Por më e çuditshme ishte fakti se vendasit e quanin kisha e Marmiroit, ndoshta “kisha e bardhë” që në latinisht (marmoreus) do të thotë i mermertë, d.m.th. i bardhë si mermeri, për shkak të ngjyrës së gurëve, me të cilët është ndërtuar ajo. Rrethanat e origjinës së këtij emri janë të paqarta. Ndërkohë, e dhëna më e vjetër që dëshmon ekzistencën e kishës së Marmiroit është diploma e perandorit bizantin Androniku II Paleolog, e cila i dhurohet peshkopatës së Kaninës në vitin 1307. Në këtë diplomë përmendet edhe toponimi Marmiro, pranë të cilit ndodhen edhe disa kripore[2]. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture[3] në vitin 1963

Kisha e "Marmiroit" gjendet mbi një kodrinë të Orikumit rreth dy orë nga Dukati. Kisha mendohet të jetë ndërtuar në shekullin XII-XIII dhe është kishë e stilit biznatin në formë kryqi të brendashkruar në një kube cilindrike. Kisha e "Marmiroit" përbëhet nga naosi në formë kryqi dhe narteksi, i cili është i rrënuar në anën perëndimore. Në apsidën e kishës gjendet një dritare e vogël. Kisha është ndërtuar me gurë të çrregullt dhe me copa tjegullash të vendosura ndërmjet tyre. Kisha ka qenë e pikturuar e gjitha, por nëpër mure kanë mbetur vetëm fragmente të afreskeve të dikurshëm. Nëpër pikturat murale të mbetura nuk mund të identifikohet shenjti të cilit i është kushtuar kisha. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture në vitin 1963. Në faqen e murit jugor përmbi portë gjenden skena "Lindja e Krishtit", prej së cilës ka shpëtuar vetëm figura e Josifit dhe një grua me një send në dorë. Në murin verior pranë portës gjendet figura e një shenjti[1].

Interesant është fakti se kjo kishë sot nuk e ruan emrin e shenjtit që i përket. Këtë e konstatoi studiuesi austriak Karl Paç, i cili e vizitoi kishën në vitin 1902. Profesori vjenez vuri re se ajo nuk ishte në gjendje të mirë dhe se kleri e kishte braktisur prej kohësh. Por më e çuditshme ishte fakti se vendasit e quanin kisha e Marmiroit, ndoshta “kisha e bardhë” që në latinisht (marmoreus) do të thotë i mermertë, d.m.th. i bardhë si mermeri, për shkak të ngjyrës së gurëve, me të cilët është ndërtuar ajo. Rrethanat e origjinës së këtij emri janë të paqarta. Ndërkohë, e dhëna më e vjetër që dëshmon ekzistencën e kishës së Marmiroit është diploma e perandorit bizantin Androniku II Paleolog, e cila i dhurohet peshkopatës së Kaninës në vitin 1307. Në këtë diplomë përmendet edhe toponimi Marmiro, pranë të cilit ndodhen edhe disa kripore[2]. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture[3] në vitin 1963

Kisha e "Marmiroit" gjendet mbi një kodrinë të Orikumit rreth dy orë nga Dukati. Kisha mendohet të jetë ndërtuar në shekullin XII-XIII dhe është kishë e stilit biznatin në formë kryqi të brendashkruar në një kube cilindrike. Kisha e "Marmiroit" përbëhet nga naosi në formë kryqi dhe narteksi, i cili është i rrënuar në anën perëndimore. Në apsidën e kishës gjendet një dritare e vogël. Kisha është ndërtuar me gurë të çrregullt dhe me copa tjegullash të vendosura ndërmjet tyre. Kisha ka qenë e pikturuar e gjitha, por nëpër mure kanë mbetur vetëm fragmente të afreskeve të dikurshëm. Nëpër pikturat murale të mbetura nuk mund të identifikohet shenjti të cilit i është kushtuar kisha. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture në vitin 1963. Në faqen e murit jugor përmbi portë gjenden skena "Lindja e Krishtit", prej së cilës ka shpëtuar vetëm figura e Josifit dhe një grua me një send në dorë. Në murin verior pranë portës gjendet figura e një shenjti[1].

Interesant është fakti se kjo kishë sot nuk e ruan emrin e shenjtit që i përket. Këtë e konstatoi studiuesi austriak Karl Paç, i cili e vizitoi kishën në vitin 1902. Profesori vjenez vuri re se ajo nuk ishte në gjendje të mirë dhe se kleri e kishte braktisur prej kohësh. Por më e çuditshme ishte fakti se vendasit e quanin kisha e Marmiroit, ndoshta “kisha e bardhë” që në latinisht (marmoreus) do të thotë i mermertë, d.m.th. i bardhë si mermeri, për shkak të ngjyrës së gurëve, me të cilët është ndërtuar ajo. Rrethanat e origjinës së këtij emri janë të paqarta. Ndërkohë, e dhëna më e vjetër që dëshmon ekzistencën e kishës së Marmiroit është diploma e perandorit bizantin Androniku II Paleolog, e cila i dhurohet peshkopatës së Kaninës në vitin 1307. Në këtë diplomë përmendet edhe toponimi Marmiro, pranë të cilit ndodhen edhe disa kripore[2]. Kisha e "Marmiroit" është shpallur monument kulture[3] në vitin 1963

Referencat